ترس چیست؟ و چگونه می توان بر ترس خود غلبه کرد؟

مطمئناً واقعی به نظر می‌رسد؛ تپش قلب، زانوهای لرزان و کف دست‌های عرق کرده. این علائم به‌اندازهٔ کافی واقعی هستند؛ ولی چیزی که واقعاً از آن می‌ترسیم یک توهم است، زاییدهٔ ذهن ماست.

تمام ما انسان‌ها با این جمله آشنا هستیم ((تاریخ تکرار مکررات است))، در حقیقت ما تاریخ را برای تخمه شکستن در جهت عیش و نوش‌های فلان پادشاه و یا کشورگشایی‌های بهمان پادشاه نمی‌خوانیم. جمله چالش‌برانگیزی که از حالا می‌خواهیم یک‌جور دیگر به آن نگاه کنیم. تاریخ یا همان چیزی که ما درگذشته به دنبال آن هستیم، کارها و شخصیت‌هایی که قبل از ما کارها و فعالیت‌هایی را انجام داده‌اند و توانستند، جریان دیگری را به‌غیراز آن چیزی که ممکن بود پیش آید رقم بزنند و همیشه ما از گسترش امپراتوری‌های بزرگ نام می‌بریم، از اختراعات بزرگی که موجب گردید اینکه یا آن چیزی که در حال حاضر ما در درون آن قرار داریم به شکل دیگری درآید و تأثیر این گذشته تا پایان عمر بشر به همراه آن است، به‌طور مثال اگر برادران رایت، تلاش خود را برای پرواز نمی‌کردند یا حکیم ابوریحان بیرونی نبود و یا ما بوعلی سینا را نداشتیم و یا اصلاً ادیسونی به دنیا نمی‌آمد و مادر و پدر او، شخص دیگری را به دنیا می‌آوردند، اگر آدلف هیتلر نبود دنیا چه شکلی می‌شد؟

نکته جالب این است که اگر عمیق‌تر نگاه کنیم ما اسم انسان‌هایی در خاطرمان بیشتر مانده است که علاوه بر دستاورد مهم شان در زندگی امروز ما، می‌دانیم آن‌ها برای رسیدن به این موفقیت، شکست‌های زیادی را نیز متحمل شده‌اند و در آخر نام و برند خود را برای تمامی روزهای عمر بشر حفظ کرده‌اند، به‌راستی انسان، درراه شناسایی افراد و به چالش کشیدن خود بسیار تنبل است، ما با علم به این نکته حتی وقت برای درس گرفتن و الگوبرداری از این افراد را از خودمان، سلب می‌نماییم. تاریخ می‌تواند نوع دیگری باوجود شما رقم بخورد و ما از این نکته غافل هستیم، حتی الگوبرداری از شخصیت‌های نه‌چندان قدیم نیز ما را می‌تواند با دریچه‌های تازه‌ای مواجه سازد، ولیکن این ترس از قدیم با ما بوده است درواقع مغز باستانی ما، همواره وجود داشته است.

چیزی که اسمش را گذاشته‌ایم دوران مدرن به 6 هزار سال اخیر مربوط می‌شود و به شروع تاریخ ثبت‌شده برمی‌گردد. شاید شش هزار سال طولانی به نظر برسد، ولی بشر از زمان‌های خیلی دورتری در این دنیا حضورداشته است.
صدها هزار سال قبل از آن (چیزی که اسمش را گذاشته‌ایم دوران باستان) انسان‌ها وجود داشته‌اند؛ ولی شرایط خیلی فرق داشت.

در آن سال‌ها مغز ما باید برای محافظت جلوی خطرهای جدی همیشگی، حواسش جمع بود؛ خطراتی مثل شیرها و گربه‌های وحشی کمین کرده بین علف‌های هرز، پلنگ‌هایی که بین درخت‌ها پنهان‌شده بودند یا حتی خطراتی از طرف قبایل همسایه. با توجه به خطراتی که در هر گوشه و کنار منتظر نشسته بودند، انسان‌هایی موفق شدند تولیدمثل کنند که به بهترین شکل تهدیدها را کنترل کردند و سریع واکنش نشان دادند. اگر نمی‌توانستید تهدید را زود شناسایی کنید، ناهار یکی دیگر می‌شدید. خطرهای زیادی وجود داشت و ما به خاطر این ضرورت به‌گونه‌ای تبدیل شدیم که در شناسایی تهدیدها و واکنش نشان دادن به آن‌ها مهارت خوبی به دستاوردیم.

آن خطرهای مرگبار و دائم، امروز و در محیط روزمره تهدیدمان نمی‌کنند. ولی بخش زیادی از مغز اولیه‌مان هنوز باقی‌مانده و با حواس‌جمع به کارش ادامه می‌دهد. هنوز دارد کارکردش را دنبال می‌کند و با همان سیستم عصبی مشابه به تهدیدها واکنش نشان می‌دهد. الآن تنها مشکل این است که سیستم عصبی ما به‌جای شیر، گربه وحشی و پلنگ، چیز دیگری را به‌عنوان تهدید در نظر گرفته است.

واکنش ترس و فرار که مغز ما موقع روبه‌رو شدن با شیری غران به اجدادمان می‌داد، همان علتی ست که حالا ما با نگاه کردن به تلفن قبل از تماس با مشتری (کسی که آرزوی با او بودن راداریم) احساس می‌کنیم. واکنش وحشت مغزی که با حملهٔ یک قبیله کوچک جنگجو به خویشاوندان باستانی‌مان به وجود می‌آمد، درست همان واکنش مغزی ست که با ایستادن جلوی گروه کوچکی برای ارائهٔ مطالب حس می‌کنیم. همان نشانه‌های عصبی و هشداردهنده‌ای ست که مغز باستانی ما وقتی اجدادمان به طرز آسیب‌پذیری در یک دشت می‌ایستادند، به وجود می‌آمد. این همان مکانیسمی ست که مسئول احساس ما موقع ایستادن روی سن، جلوی یک گروه بزرگ است.
به همین خاطر است که واکنش‌های ترس نامتناسبی جلوی فعالیت‌های مدرن و بی‌معنا از خودمان بروز می‌دهیم. ما برای گذراندن یک زندگی مدرن از ابزارهای باستانی استفاده می‌کنیم.و این یعنی وقت امروزی کردن مغزهایمان است.

حتماً این فیلم را ببینید تا دیدگاه تان در موزد ترس و روش های مبارزه با آن را یادگرفته و از زندگی خویش لذت ببرید